Rebound
Niedeckens BAP - Startseite

Wann immer du nit wiggerweiß

Wann immer du nit wiggerweiß

Tja, Mann, dä Zoch fährt en,
Dat duhrt jetz, bess mir zwei uns widdersinn.
Okay, bess dann, maach et joot,
Loss dich nit ungerkrieje, pass op dich op.
Schon dä Wahnsinn, wie die Johre verjonn,
Ich sinn uns zwei noch om Schullhoff stonn.

Wann immer du nit wiggerweiß,
Womöglich ahn ’nem Abjrund stehs,
Dich dä Moot verlööß,
Versprech mir, dat du mich rööfs.
Ei’ Woot jenüsch un ich benn do,
Ejal, wat ess, ejal, wat wohr,
Ejal, wie spät et ess, roof ahn,
Denn eins ess secher, Mann:
Du häss ’ne Fründ, däm mer dat zomoode kann.
Roof en ahn!

Hühr zo Jung, halt die Uhre stief,
Ejal, wieso et dich wohin driev.
Na klar, du määß dat schon.
Woröm och nit? Loss et dir optimal jonn,
Doch pass bloß op, dat du nie verjiss,
Woher du küss un wer du bess – un, Mann,

Wann immer du nit wiggerweiß,
Womöglich ahn ’nem Abjrund stehs,
Dich dä Moot verlööß,
Versprech mir, dat du mich rööfs.
Ei’ Woot jenüsch un ich benn do,
Ejal, wat ess, ejal, wat wohr,
Ejal, wie spät et ess, roof ahn,
Denn eins ess secher, Mann:
Du häss ’ne Fründ, däm mer dat zomoode kann.

Roof en ahn, wenn du kei Land mieh siehs,
Roof en ahn, wenn dich dä Blues opfriss.
Roof en ahn, ejal, wat du häss.
Roof en ahn, wo immer du bess.

Du häss ming Nummer, Mann,
Roof zweschendurch ens ahn,
Domet ich schloofe kann,
Jung, bess dann.
Ei’ Woot jenüsch un ich benn do,
Ejal, wat ess, ejal, wat wohr,
Ejal, wie spät et ess, roof ahn,
Denn eins ess secher, Mann:
Du häss ’ne Fründ, däm mer dat zomoode kann.
Roof en ahn!

Wann immer du nicht weiter weißt

Tja, Mann, der Zug fährt ein,
Das dauert, bis wir zwei uns wiedersehen.
Okay, bis dann, mach’s gut,
Lass dich nicht unterkriegen, pass auf dich auf.
Schon der Wahnsinn, wie die Jahre vergehen,
Sehe uns zwei noch auf dem Schulhof stehen.

Wann immer du nicht weiterweißt,
Womöglich mal am Abgrund stehst,
Dich der Mut verlässt,
Versprich mir, dass du mich rufst.
Ein Wort genügt und ich bin da,
Egal, was ist, egal, was war,
Egal, wie spät es ist, ruf an,
Denn eins ist sicher, Mann:
Du hast ’nen Freund, dem man das zumuten kann.
Ruf ihn an!

Hör zu, halt die Ohren steif,
Egal, wieso es dich wohin treibt.
Na klar, du machst das schon.
Warum auch nicht? Lass es dir optimal gehen,
Doch pass bloß auf, dass du nie vergisst,
Woher du kommst und wer du bist – und, Mann,

Wann immer du nicht weiterweißt,
Womöglich mal am Abgrund stehst,
Dich der Mut verlässt,
Versprich mir, dass du mich rufst.
Ein Wort genügt und ich bin da,
Egal, was ist, egal, was war,
Egal, wie spät es ist, ruf an,
Denn eins ist sicher, Mann:
Du hast ’nen Freund, dem man das zumuten kann.

Ruf ihn an, wenn du kein Land mehr siehst,
Ruf ihn an, wenn dich der Blues auffrisst.
Ruf ihn an, egal, was du hast.
Ruf ihn an, wo immer du bist.

Du hast meine Nummer, Mann,
Ruf zwischendurch mal an,
Damit ich schlafen kann,
Bis dann.
Ein Wort genügt und ich bin da,
Egal, was ist, egal, was war,
Egal, wie spät es ist, ruf an,
Denn eins ist sicher, Mann:
Du hast ’nen Freund, dem man das zumuten kann.
Ruf ihn an!

Alle Texte