Rebound
Niedeckens BAP - Startseite

Shanghai

Shanghai

Luhrs övver ming Schulder, su kütt et mir vüür,
Ich kenn dich sick Shanghai, weiß kaum jet vun dir.
Du stunds zwesche Färvpött, Schablone un Lackpinsle röm,
Jemohlt op en Leinwand, vüür Johre verjesse, verstöbb un doch schön.

Shanghai – Shanghai, Sheraton,
Hinger Jrooßkotz–Fassade
Uss Marmor, Jlas un Beton.
Shanghai, Klischee–Endstation,
Weil nix mieh jestemmp hätt, op eimohl
Feel e’ Märchen vum Thron.

Wöss janz jähn dinge Name, wo du jetz bess un och,
Obwohl mer dat Dame nit frööch, dieh Alter un ich sprööch jähn ding Sprooch.
Et jööv vill zo verzälle vun domohls, vun jetz un vun dann,
Ob die Messlatt jeschrumpf ess un: „Wo jing die Strooß eij’ntlich lang?”

Shanghai – Shanghai, Sheraton,
Hinger Jrooßkotz–Fassade
Uss Marmor, Jlas un Beton.
Shanghai, Klischee–Endstation,
Wo ’sch völlig verwirrt wohr, op eimohl
Total–Konfusion.

Shanghai

Schaust mir über die Schulter, so kommt es mir vor,
Ich kenn dich seit Shanghai, weiß kaum was von dir.
Ich fand dich zwischen Farbtöpfen, Schablonen und Lackpinseln,
Auf Leinwand gemalt, vor Jahren vergessen, verstaubt und doch schön.

Shanghai – Shanghai, Sheraton,
Hinter Großkotz–Fassade
Aus Marmor, Glas und Beton.
Shanghai, Klischee–Endstation,
Weil nichts mehr gestimmt hat, auf einmal
Fiel ein Märchen vom Thron.

Wüsste gern deinen Namen, wo du jetzt bist und auch,
Obwohl man das Damen nicht fragt, dein Alter und ich spräche gern deine Sprache.
Gäbe viel zu erzählen von damals, von jetzt und von dann,
Ob die Messlatte geschrumpft ist und: „Wo ging die Straße eigentlich lang?”

Shanghai – Shanghai, Sheraton,
Hinter Großkotz–Fassade
Aus Marmor, Glas und Beton.
Shanghai, Klischee–Endstation,
Wo ich völlig verwirrt war, auf einmal
Total–Konfusion.

Alle Texte