Rebound
Niedeckens BAP - Startseite

Allerletzte Chance

Allerletzte Chance

Die Band spillt wie ’nn Hypnose ahnjejazzte Evergreens,
En Lady met ’nem Strühhoot läät Tarot.
’Ne Studienrat uss Lübeck enn ’ner affjeschneddne Jeans
Baggert ahn der Bardam röm un trick sich zo.

Dä Ventilator drieht sich jraad su schnell, dat mer et sieht,
Die Finsterschieve sinn sick Johre blind.
Drusse Wind enn Palmeblädder, wie’t halt ess em Paradies,
Et ess schwül, mer hätt sich draan jewönnt.

Et ess Mettwochohvend, morje kütt dä nähxte Fleejer ahn,
Dä uss Lübeck flüsch dann widder noh der Mamm.
Morje fröh öm sechs ess Schicht, dä Koffer hätt e’ schon jepack,
Er määt durch diss Naach, sing allerletzte Chance.

Joe, dä Rasta-Taxifahrer trick abwesend ahn ’nem Spliff,
Dealt met allem, wat mer bruuch, sujar met Sex.
Sing Connections sinn erstaunlich, och wenn e’ jähn övverdriev,
Nur die Bardam hällt nit vill vun däm Jeschwätz.

Övverhaup – uss Seraphinas Perspektive sieht die Welt
Sujar he vollständig unromantisch uss:
All zwei Woche ’n Handvoll neue Spenner, die ihr jet verzällt,
Sie kennt jed Manöver, jede blöde Spruch.

Et ess Mettwochohvend, morje kütt dä nähxte Fleejer ahn,
Dä uss Lübeck flüsch dann widder noh der Mamm.
Morje fröh öm sechs ess Schicht, dä Koffer hätt e’ schon jepack,
Er määt durch diss Naach, sing allerletzte Chance.
„Ich kann waade, wenn nit jetz, dann eben nähx Johr“, säät e’ sich,
Er will sie, sick e’ se sooch vüür veezehn Daach.
Sie fängk ahn mem Affkassiere, dann die Stöhl noch op dä Desch
Un die Band pack en für hück, bess morje Naach.

Et ess Mettwochohvend, morje kütt dä nähxte Fleejer ahn,
Dä uss Lübeck flüsch dann widder noh der Mamm.
Morje fröh öm sechs ess Schicht, dä Koffer hätt e’ schon jepack,
Er määt durch diss Naach, sing allerletzte Chance.

Allerletzte Chance

Die Band spielt wie in Hypnose angejazzte Evergreens,
Eine Lady mit Strohhut legt Tarot.
Ein Studienrat aus Lübeck in einer abgeschnittenen Jeans
Baggert die Bardame an und säuft sich zu.

Der Ventilator dreht sich gerade so schnell, dass man es sieht,
Die Fensterscheiben sind seit Jahren blind.
Draußen Wind in Palmenblättern, wie’s halt ist im Paradies,
Es ist schwül, man hat sich dran gewönnt.

Es ist Mittwochabend, morgen kommt der nächste Flieger an,
Der aus Lübeck fliegt dann heim zur Frau Mama.
Morgen früh um sechs ist Schicht, den Koffer hat er schon gepackt,
Er macht durch heute Nacht, seine allerletzte Chance.

Joe, der Rasta-Taxifahrer zieht abwesend an ’nem Spliff,
Dealt mit allem, was man braucht, sogar mit Sex.
Seine Connections sind erstaunlich, auch wenn er gern übertreibt,
Nur die Bardame hält nicht viel von dem Geschwätz.

Überhaupt – aus Seraphinas Perspektive sieht die Welt
Sogar hier vollständig unromantisch aus:
Alle zwei Wochen ein paar neue Spinner, die ihr was erzählen,
Sie kennt jedes Manöver, jeden blöden Spruch.

Es ist Mittwochabend, morgen kommt der nächste Flieger an,
Der aus Lübeck fliegt dann heim zur Frau Mama.
Morgen früh um sechs ist Schicht, den Koffer hat er schon gepackt,
Er macht durch heute Nacht, seine allerletzte Chance.

„Ich kann warten, wenn nicht jetzt, dann eben nächstes Jahr“, sagt er sich,
Er will sie, seit er sie sah, zwei Wochen her.
Sie fängt an abzukassieren, dann die Stühle auf den Tisch
Und die Band packt ein für heute, bis morgen Nacht.

Es ist Mittwochabend, morgen kommt der nächste Flieger an,
Der aus Lübeck fliegt dann heim zur Frau Mama.
Morgen früh um sechs ist Schicht, den Koffer hat er schon gepackt,
Er macht durch heute Nacht, seine allerletzte Chance.

Alle Texte