Rebound
Niedeckens BAP - Startseite

Souvenirs

Souvenirs

E’ Polaroid uss Rom:
Ich nevve ’nem Schild „Information“.
Wat woss ich domohls schon?
Och dat e’ Missverständnis!
Hotelseif uss Shanghai,
Breefpapier uss Prag, Paris em Schnie,
En Zeidung uss Dubai,
Wo mer vun rääts noh links schriev.
Zuckertütche un en Tass uss Moskau,
’Ne blaue Schal uss Marrakesch.
Woher wohr noch die Bikinifrau he,
Woher? Hey, woher?

Selvs Souvenirs sinn nix als Spure em naaße Sand,
Die noh un noh dä Wind verweht.
Sulang se frisch sinn, alles klar! Doch irjendwann
Ess et vorbei, wie’t halt su jeht.

Wat dä Hungk wohl määt,
Dä ‘nn Kreta ahm Strand nevven uns schleef
Un uns ahm Daach nohleef?
Ach wat, dä ’ss lang ald duut, Mann!
Wat wohl Carlos enn Managua määt?
Wie’t wohl Miss Lee uss Peking jeht?
Ob noch „Dä Backes“ enn Maputo steht,
Wer weiß? Hey, wer weiß?

Selvs Souvenirs sinn nix als Spure em naaße Sand,
Die noh un noh dä Wind verweht.
Sulang se frisch sinn, alles klar! Doch irjendwann
Ess et vorbei, wie’t halt su jeht.

’E jröön Kleid enn New York,
Jet-Lag, pausenlos Sirene,
“Second and St. Marks“,
Muss et jo wohl nit jrooß erwähne,
Dat ich jede Aurenbleck noch weiß,
Sujar ohne Souvenir,
Och wenn du ald lang dä Name drääß
Vun mir, hey, vun mir!

Selvs Souvenirs sinn nix als Spure em naaße Sand,
Die noh un noh dä Wind verweht.
Sulang se frisch sinn, alles klar! Doch irjendwann
Ess et vorbei, wie’t halt su jeht.

Souvenirs

Ein Polaroid aus Rom:
Ich neben dem Schild „Information“.
Was wusste ich damals schon?
Auch das ein Missverständnis!
Hotelseife aus Shanghai,
Briefpapier aus Prag, Paris im Schnee,
Eine Zeitung aus Dubai,
Wo man von rechts nach links schreibt.
Zuckertütchen und eine Tasse aus Moskau,
Ein blauer Schal aus Marrakesch.
Woher war noch die Bikinifrau hier,
Woher? Hey, woher?

Selbst Souvenirs sind nichts als Spuren im nassen Sand,
Die nach und nach der Wind verweht.
Solang sie frisch sind, alles klar! Doch irgendwann
Ist es vorbei, wie’s halt so geht.

Was der Hund wohl macht,
Der in Kreta am Strand neben uns schlief
Und uns am Tag nachlief?
Ach was, der ist lang schon tot, Mann!
Was wohl Carlos in Managua macht?
Wie’s wohl Miss Lee aus Peking geht?
Ob noch „Dä Backes“ in Maputo steht,
Wer weiß? Hey, wer weiß?

Selbst Souvenirs sind nichts als Spuren im nassen Sand,
Die nach und nach der Wind verweht.
Solang sie frisch sind, alles klar! Doch irgendwann
Ist es vorbei, wie’s halt so geht.

Ein grünes Kleid in New York,
Jet-Lag, pausenlos Sirenen,
“Second and St. Marks“,
Muss es ja wohl nicht groß erwähnen,
Dass ich jeden Augenblick noch weiß,
Sogar ohne Souvenir,
Auch wenn du schon lang den Namen trägst
Von mir, hey, von mir!

Selbst Souvenirs sind nichts als Spuren im nassen Sand,
Die nach und nach der Wind verweht.
Solang sie frisch sind, alles klar! Doch irgendwann
Ist es vorbei, wie’s halt so geht.

Alle Texte